Stanowi otulinę Bieszczadzkiego Parku Narodowego od strony zachodniej i jest częścią Międzynarodowego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”. Teren o powierzchni 51 013, 75 ha, chroni walory przyrodnicze i krajobrazowe Bieszczadów Zachodnich.

Krajobraz parku tworzą malownicze grzbiety górskie, z których 9 przekracza 1000 m. n.p.m. - są one w większości doskonałymi punktami widokowymi.
Teren parku to wartości przyrodnicze charakteryzujące się wysoką - sięgającą 83% lesistością. Duże kompleksy leśne stanowią doskonałe siedlisko bytowania zwierząt. Osobliwością parku są progi skalne i przełomy a także ostańcowe skałki.

Najbardziej cenne przyrodniczo miejsca do których w większości dotrzeć można szlakami turystycznymi objęto ochroną rezerwatową. Rezerwat ścisły „Zwiezło” i rezerwaty: „Cisy na Górze Jawor”, „Woronikówka”, „Gołoborze”, „Sine Wiry”, „Olszyna łęgowa w Kalnicy” „Przełom Osławy pod Duszatynem”. Walory przyrodnicze zabytki kultury i historii parku można także podziwiać z okien Bieszczadzkiej Kolejki Wąskotorowej.(tam gdzie sa podkreslenia - linki do odpowiednich stron)

Teren parku odznaczający się największą w Polsce lesistością (83%) to siedlisko buczyny karpackiej, w której największy udział mają buk i jodła, a następnie świerk i jawor. Z rzadszych zbiorowisk leśnych trzeba wymienić zespół jaworzyny górskiej pod Dziurkowcem (jawor z domieszką buka, a w nim rzadka paproć - języcznik zwyczajny i paprotka zwyczajna), osobliwy zespół bagiennej olszynki górskiej (Stare Sioło) oraz wielką rzadkość i osobliwość - torfowisko przejściowe w Kalnicy z narecznicą grzbietniastą i jedynym w Bieszczadach stanowiskiem olszy czarnej. Wysoki stopień zachowania zbiorowisk roślinnych poświadcza obecność ok. 940 gatunków flory naczyniowej (w tym 170 gat. górskich, a wśród nich 33 alpejskie i 43 subalpejskie), z czego ponad 40 gatunków podlega ochronie całkowitej, a 11 - ochronie częściowej.

Warto wiedzieć, że znajduje się tu najbogatsze w Bieszczadach stanowisko języcznika zwyczajnego (w pobliżu „Sinych Wirów” między Bukowinką a Pereszlibą), że występuje też bardzo rzadki goździk kosmaty (Łopiennik), naparstnica wielokwiatowa (dolina Rabiańskiego), kruszczyk szerokolistny (dolina Sanu), goryczka orzęsiona (Żubracze), lulecznica kraińska (dolina Wetliny między Zawojem a ujściem do Solinki) i inne rzadkie rośliny. W charakterystycznej dla środowiska naturalnego faunie leśnej zwraca uwagę znaczna liczba zwierząt chronionych lub rzadkich (ok. 80 gat.), w tym drapieżników (11 gat. ssaków i 20 gat. ptaków). Znakomite warunki bytowania w odludnych ostępach leśnych znajdują liczni przedstawiciele fauny puszczańskiej, jak np. niedźwiedź brunatny, ryś i żbik oraz rzadkie ptaki drapieżne (np. orlik krzykliwy, orzeł przedni i gadożer), ptaki wysokogórskie (np. płochacz halny i siwerniak) i ciepłolubne (np. muchołówka białoszyja i nagórnik), wiele gatunków płazów, gadów i bardzo licznych owadów.