Nadsiański Regionalny Park Krajobrazowy (NRPK) został utworzony w 1997 r. w strefie przygranicznej na obszarze 19.428 ha sześciu sołectw w powiecie turczańskim województwa lwowskiego. Park rozciąga się na dwa równoległe pasma górskie sięgające na obie strony europejskiego działu wód, na jego terenie znajdują się źródła dwóch dużych rzek europejskich. Wody Sanu, którego źródła znajdują się w pobliżu wsi Sianki, płyną do Wisły i dalej do Morza Bałtyckiego podczas gdy Dniestr, biorący swój początek w rejonie wsi Szandrowiec płynie do Morza Czarnego. Nazwa parku odzwierciedla jego położenie wzdłuż rzeki San na jego odcinku stanowiącym granicę państwową pomiędzy Ukrainą a Polską (a obecnie również zewnętrzną granicę Unii Europejskiej). Dwie doliny znajdujące się w parku różnią się znacznie od siebie. Odległa i niedostępna dolina rzeki San pozostaje niemal niezamieszkana, podczas gdy druga, gęsto zaludniona, rozkwita bogactwem dziedzictwa kulturowego i tradycyjnych form użytkowania gruntów. Liczba mieszkańców NRPK sięga 9 tys. osób zamieszkujących 8 wiosek, w których znaleźć można liczne obiekty dziedzictwa kulturowego i historycznego.

Lasy i tereny zakrzaczone stanowią około 51,6% powierzchni parku a grunty rolne aż 42,9%. Pięć rezerwatów przyrody chroniących zbliżone do pierwotnych drzewostany bukowe, jodłowo-bukowe oraz olszy zielonej składają się na strefę centralną Rezerwatu Biosfery w NRPK. Ponad 30 gatunków roślin występujących w trenie NRPK zostało wpisanych do ukraińskiej Czerwnej Księgi, ponadto liczne siedliska i gatunki obecne w NRPK wymienione są w Aneksach do Dyrektyw Siedliskowej i Ptasiej EC i chronione w Unii Europejskiej. NRPK stanowi część składową pierwszego w świecie trójstronnego Rezerwatu Biosfery „Karpaty Wschodnie”. Graniczy z innym ukraińskim obszarem chronionym - Użańskim Narodowym Parkiem Przyrodniczym położonym w województwie zakarpackim jak też z dwoma sąsiadującymi obszarami chronionymi położonymi na drugim brzegu rzeki - Bieszczadzkim Parkiem Narodowym i Parkiem Krajobrazowym Doliny Sanu w Polsce.

Naszym zamiarem jest poprowadzenie Państwa przez te malownicze tereny, by mogli Państwo odkryć ich piękno w różnych porach roku. Witamy w Nadsiańskim Regionalnym Parku Krajobrazowym - jednym ze skarbów Ukrainy!

Krajobraz parku

Teren NRLP leży na obszarze pogórza stryjsko-siańskiego jednostki wododziałowowierchowińskiej Karpat ukraińskich w przedziale od 640 do 951 m n.p.m. Krajobraz położonej wzdłuż granicy państwowej części parku kształtują trzy grzbiety górskie przecinające jego obszar z północnego zachodu na południowy wschód: Czerwony Wierch (jego najwyższym wzniesieniem jest Marhityna, 826 m), Siański Grzbiet ze szczytem Szczołb (874 m) oraz pasmo Buczok (ze szczytami Buczok 915m oraz najwyższym, bez nazwy - 951m n.p.m., na jego krańcu najdalej wysuniętym na południowy - wschód). Pomiędzy grzbietami Czerwonego Wierchu i Siańskim wznoszą się dwie góry - Kamieniec (762 m) i Łosiówka (819 m), z kolei spośród łańcucha charakterystycznych stromych wzgórz w górnej dolinie Sanu najwyższa jest Kiczera Siankowska - 888 m. Grzbiet Czerwonego Wierchu łączy się na północy z pasmem Otrytu w polskiej części Rezerwatu, a grzbiety Buczok i Siański położone są w odległości odpowiednio od 6 do 10 km od głównego grzbietu Beskidów Wschodnich, którym biegnie europejski dział wód.

W dolinie, która przy dobrej pogodzie jest widoczna z szosy Lwów - Użgorod w okolicach Boryni, uformowanej przez górskie rzeki Jabłonka (dopływ Dniestru) i Rika (dopływ Sanu) leżą wioski Boberka, Szandrowiec oraz Jabłonka Wyżna i Niżna. Pomiędzy głównym grzbietem Beskidów Wschodnich a pasmami położonymi nad Sanem, począwszy od jego źródeł w pobliżu wsi Sianki rozciąga się w kierunku północno-zachodnim kolejna rozległa dolina o szerokości 14-16 km. Płynąca nią rzeka San stanowi na 53 kilometrowym odcinku pomiędzy Siankami a Boberką granicę państwową pomiędzy Polską a Ukrainą, a równocześnie granicę pomiędzy NRPK a dwoma polskimi obszarami chronionymi również wchodzącymi w skład Rezerwatu - Bieszczadzkim Parkiem Narodowym i Parkiem Krajobrazowym Doliny Sanu. W dolinie tej leżały wsie Sokoliki, Tarnawa Wyżna i Niżna, Dźwiniacz Grn., Łokieć, Dydiowa i Żurawin, których mieszkańcy zostali wysiedleni w ramach przeprowadzanej w latach 1944-46 przez reżim sowiecki operacji „oczyszczania strefy przygranicznej”. Z tej doliny, np. z uroczyska Łokieć nad terenami dawnej wsi o tej samej nazwie otwierają się rozległe panoramy polskiej części Rezerwatu począwszy od szczytu Kińczyka Bukowskiego i wsi Sianki na południowym wschodzie po Lutowiska i szczyt Smereka na północnym zachodzie. Na południu, w rejonie przełęczy Użockiej NRPK graniczy na odcinku około 1 km z drugim obszarem chronionym wchodzącym w skład ukraińskiej części Rezerwatu - Użańskim Narodowym Parkiem Przyrodniczym. Z przełęczy Użockiej otwiera się widok na park Użański, dolinę górnego Sanu i ograniczające ją grzbiety wododziału oraz Siański, a także na charakterystyczne szczyty Bieszczadów Zachodnich - Kińczyk Bukowski (1251 m) oraz Halicz (1333 m). Przez tereny NRPK biegnie główny europejski dział wód, rozgraniczający zlewnie dwóch dużych rzek - Sanu w zlewisku Morza Bałtyckiego oraz Dniestru w zlewisku Morza Czarnego. Źródła rzeki San położone są na południe od wsi Sianki, a Dniestru w okolicach wsi Wołcze (w pobliżu wsi Szandrowiec). Dział wód przebiega przez południowe tereny NRPK w rejonie przełęczy Użockiej, skręca na północ do wsi Sianki, skąd biegnie w kierunku północnozachodnim grzbietami Buczok i Siańskim, następnie na wschód do góry Wysoka. Od tego szczytu ponownie biegnie grzbietami na północny zachód niemal równolegle do granicy parku, by na północy parku, za wsią Boberka przekroczyć granicę z Polską.