Otulinę Bieszczadzkiego Parku Narodowego stanowią dwa duże terytorialnie parki krajobrazowe: Ciśniańsko-Wetliński i Doliny Sanu. Niższe partie górskie i okolice bieszczadzkich jezior chroni Wschodniobeskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu, a całość terytorium regionu objęto pomocą europejskiego programu „Natura 2000”.
Wschodniobeskidzki Obszar Chronionego Krajobrazu
Zajmuje niemal całą wschodnią połowę województwa podkarpackiego (pow. 259 234 ha, co stanowi 45 % obszaru województwa) z wyłączeniem ośrodków miejskich Ustrzyk Dolnych, Leska, Zagórza i Sanoka. Sąsiaduje od południa ze Słowacją, od wschodu z Ukrainą, a od północy z województwem przemyskim. Od zachodu sięga aż po Osławicę i Osławę oraz otaczające lewy brzeg Sanu wzgórza od Głogowa po Warę. Obejmuje jeden z najatrakcyjniejszych turystycznie i przyrodniczo regionów kraju od Bieszczadów Wysokich przez Przedgórze Bieszczadzkie (zwane też Bieszczadami Niskimi) aż do oddzielnie uformowanych na północy wałów Słonnych Gór i Chwaniowa oraz południowych fragmentów Pogórza Przemyskiego i Dynowskiego, nie spotykane w innych grupach górskich długie grzbiety w regularnym ''rusztowym'' układzie, poprzecinanych w poprzek wąskimi, głęboko wciętymi dolinami, ogromne kompleksy leśne i rozległe połoniny, wiele ostępów dzikiej przyrody, która w tym wyludnionym terenie znalazła dogodne warunki restytucji.
Przyrodnicy podkreślą odrębność florystyczną Bieszczadów, dużą frekwencję gatunków wysokogórskich i chronionych, osobliwe torfowiska wysokie, ewenement obniżenia pięter roślinności w porównaniu z innymi obszarami górskimi oraz dobrą kondycję jednej z najbardziej pierwotnych biocenoz leśnych - buczyny karpackiej. Wąskie i krótkie pasma Bieszczadów Niskich prezentują się również okazale na tle urozmaiconych niskich i średnich pogórzy. Stanowią one bezpośrednie otoczenie Jeziora Solińskiego i Myczkowskiego. Wreszcie część północna : malownicza lesista kraina
dolnoreglowych buczyn i lasów mieszanych z pasmami Ostrego, Żukowa, Słonych Gór i Chwaniowa, między którymi rozpościerają się długie doliny a w nich nie przerwane ciągi wsi, w znacznej mierze wyludnionych. Pozostały w Bieszczadach nieliczne cerkiewki o oryginalnej architekturze (tylko w części środkowej i północnej), stare chałupy (w okolicach Ustrzyk Dolnych i Osławy), gdzieniegdzie krzyże przydrożne i resztki cmentarzy.
W omawianym obszarze leży Bieszczadzki Park Narodowy, większość rezerwatów województwa (15) i 3 największe parki krajobrazowe. Jest to niewątpliwie modelowy i godny upowszechnienia układ wielkoprzestrzennej ochrony przyrody, w którym każdy obiekt niższej rangi stanowi zabezpieczenie obiektu cenniejszego.