Nazwa Beskid występuje w następujących wariantach i przypadkach:

• 1577 - "przedali je za Beskied",
• 1578 - "gonili za Beskid do Węgier",
• 1606 - "i /z/ za Beskida mieli zwieść"
• 1607 - "z Czerteżnego Ferens /z/ za Bieskida", "z pod Bieskida",
• 1608 - "z Topoli z za Beskieda"x, "na Beskiedzie rozbijał",
• 1618 - "w Potoku za Beskidem"xx

W znaczeniu tych nazw nie dostrzegamy różnic. Obie oznaczały to samo, występują w sąsiadujących zapiskach, a raz nawet w tej samej zapisce pisarz użył obu: "za Beskied" i "z za Bieszczadu". Zarówno więc Bieszczad jak i Beskid oznaczał graniczny grzbiet karpacki, który trzeba było przekroczyć, aby znaleźć się w terytorium węgierskim. To znaczenie zachowała nazwa Beskid aż do XX w., co wynika z badań Z. Stiebera.

Nazwa Bieszczad /w l.poj./ była żywa jeszcze w XIX w.

Przykłady tego przytacza F. Wysocka, a liczbę ich można powiększyć. Po II wojnie niemal zanikło używanie jej w tej postaci, ale jednak możemy odnotować nazwę Bieszczad, -du, na oznaczenie lasu w przygranicznej wsi Wisłok Wielki. W XIX w. nazwa ta była używana i w liczbie mnogiej, tj. Bieszczady na oznaczenie gór przez Staszica i innych. Bardziej przyjęło się jej używanie w I połowie XX w. na oznaczenie całej części Karpat od przełęczy Łupkowskiej po źródła Świcy. To określenie, upowszechniane przez geografów, używane jest nadal, a czasem nawet nadużywane, bo - jak zobaczymy niżej - rozciągane na obszary Pogórza, a nawet równin odległych o kilkadziesiąt kilometrów na północ.

A teraz ten nieszczęsny dopełniacz liczby mnogiej. Nie może mieć on końcówki zerowej /Bieszczad/, ponieważ nazwa ta żywa była /i jest/ aż do ostatnich czasów w liczbie pojedynczej.

Nikt także nie próbuje używać końcówki zerowej w dopełniaczu liczby mnogiej nazwy Beskid, bo ta nazwa jest stale w użyciu w liczbie pojedynczej /Beskid Niski, Beskid Wyspowy, liczne szczyty o tej nazwie/. Nikt więc nie mówi: stoki Beskid, lecz stoki Beskidów. A przecież Beskid i Bieszczad to dwie pokrewne nazwy oznaczające kiedyś niemal to samo.